14.11.14

αυτοβιογραφία ενός αθλητή






Τα κατάφερα (νομίζω)!!! Γράφτηκα γυμναστήριο! Ντάξει δε χαίρομαι τόσο… Μετά από αρκετό (έως πολύ) καιρό από την τελευταία «ενασχόληση» μου με τη γυμναστική αποφάσισα πως ήρθε ο καιρός να γυμναστώ επιτέλους. «Να μοιάσω με Έλληνα θεό», όπως είχε πει ένας τύπος στο γυμναστήριο που πήγαινα και παλιά. Ας ξεκαθαρίσω όμως λίγο τα πράγματα…

 Η σχέση μου με τη γυμναστική ήταν πάντα, εμ, πολύπαθη. Ή καλύτερα περίπλοκη. Από πολύ μικρό παιδί έλεγα ατάκες του στιλ «Καλά εσείς διασκεδάζετε τώρα;» όταν άλλα παιδάκια έτρεχαν. Είχα βέβαια την ευκαιρία να αξιοποιήσω το αθλητικό μου ταλέντο στα παρακάτω: κολύμβηση, ποδόσφαιρο, τέννις, μπάσκετ, τζούντο, κικ-μποξι και γυμναστήριο.
  
Θυμάμαι, ότι στο κολυμβητήριο που έκανα στις αρχές του δημοτικού μου την έσπαγαν άπειρα τα μαγιό. Δεν καταλάβαινα γιατί να μη βουτάμε με τα βρακάκια μας και έπρεπε να φοράμε υποχρεωτικά τα λαστιχένια, εφαρμοστά (και ΣΚΑΤΑ) σπίντος. «Επαναστάτης» λοιπόν από τότε ήθελα οπωσδήποτε να φοράω  βρακί αντί για μαγιό. ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ θυμάμαι… Όντας όμως μονίμως αφηρημένος από μικρό παιδί, πάντα έχανα το βρακί μου και έτσι αναγκαζόμουν να γυρνάω σπίτι με το μισητό μαγιό, που θεωρούσα πως με εκδικούταν φριχτά. Φυσικά σταμάτησα το κολυμβητήριο γιατί απλά «Δεν ήταν για μένα».

Όταν πήγαινα ποδόσφαιρο και παίζαμε κορόιδο ήμουν πάντα το κορόιδο. Στους «αγώνες», έπαιζα πάντα στο τέρμα ή στη άμυνα για να μην  πολυτρέχω και για να μπορώ εύκολα να πιάσω συζήτηση με τους άλλους. «Ξεχνούσα» πάντα την κάρτα μέλους με την οποία υποτίθεται πως μπορούσες να παίξεις, αλλά ο προπονητής μου έκανε πάντα το «χατίρι» και μ’ άφηνε να παίζω. Σε λίγους μήνες ξαφνικά εξαφανίστηκα από το ποδόσφαιρο.

Στο μπάσκετ άντεξα 2 μαθήματα. Στο τζούντο έκανα προσωπικό ρεκόρ: 1 μάθημα.

ΤΕΝΝΙΣ. Μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή μου, καθώς έκανα και στο δημοτικό και στο γυμνάσιο (με κάποια διαλείμματα εννοείται). Δυστυχώς δεν έμαθα κυριολεκτικά τίποτα. Ήμουν πάντα αφηρημένος και το στοίχημα με τον εαυτό μου ήταν πόσες μπάλες θα ρίξω στις ταράτσες των διπλανών κτηρίων.

Στο κικ-μπόξι έφυγα λόγω του υπόλοιπου γκρουπ που ήταν σαν να είχε βγεί από σουρεαλιστική ταινία. Μια τύπισσα που φοβόμουν μη με δείρει, ένας τύπος που με είχε ζαλίσει με τα «κατορθώματα» του παιδιού του, και ένα μάλλον ζευγάρι που δεν καταλάβαινα ΠΟΤΕ τι έλεγαν, επειδή μιλούσαν μέσα από τα δόντια τους και κεκεδίστικα. Καλά, και εγώ δεν πήγαινα πίσω…

Στο δημοτικό με διάλεγαν πάντα τελευταίο στα αθλήματα. Μεγάλο παράπονο. Είχα την εντύπωση πως και να μείνω στο τέλος εγώ και ένα κουνουπίδι θα διάλεγαν το κουνουπίδι στη θέση μου. Η ίδια κατάσταση συνεχίστηκε σε όλη τη σχολική μου σταδιοδρομία.

Το γυμναστήριο (το παλιό) το ξεκίνησα με την ίδια προοπτική με τώρα. Άσχετα αν στο τέλος είχε την ίδια κατάληξη με τις παλιότερες απόπειρες που ανέφερα πιο πάνω. Στην αρχή το είχα πάρει και ζεστά: πήρα μάλιστα για πρώτη φορά αθλητικά παπούτσια (δεν βλεπόντουσαν, αλλά ήταν φθηνά), υπέμεινα το πιάσιμο όλου μου του σώματος για τις πρώτες φορές και γενικά προσπάθησα. Μάλλον όμως δεν ήμουν ο αγαπημένος πελάτης του γυμναστηρίου.

Υπέβαλα τις γυμνάστριες στο φρικτό βασανιστήριο του να σηκωθούν από την καρέκλα, να αφήσουν το φέις-μπουκ (δείξτε συμπόνια στις καημένες τις κοπέλες) που κοιτούσαν φωτογραφίες του εαυτού τους με μαγιό στην παραλία και να πάνε μέχρι το όργανο γυμναστικής που είχα απορία πως δουλεύει και αν το κάνω σωστά για να με βοηθήσουν. Γι’ αυτό ζητώ δημόσια συγγνώμη κορίτσια! Μια συγγνώμη απόλυτα ειλικρινής.  Οι εκφράσεις δυσαρέσκειάς σας κάθε φορά που ερχόμουν και σας ρωτούσα, ήταν πλήρως δικαιολογημένες και ήταν το λιγότερο που μπορούσατε να κάνετε. Η ρήξη στη μεταξύ μας σχέση ήταν αναπόφευκτη.

Στο γυμναστήριο (το καινούριο) έχω πάει 3 φορές. Πηγαίνω με τα ίδια αθλητικά παπούτσια και πιάστηκα μόνο την πρώτη φορά. Μέχρι τώρα όλα καλά, επειδή όμως η ιστορία ως γνωστόν επαναλαμβάνεται, φοβάμαι πως θα ακολουθήσει “Αυτοβιογραφία ενός αθλητή- part 2.”

 Ουίς μι λακ!

                                                                                                                                     
                                                                                                                                  -Αγγέλας

2 σχόλια: